@article {
author = { arjini, Hossein},
title = {امر به معروف و نهی از منکر مبنایی برای مبارزه با رژیم طاغوت (مبانی فقهی و مواضع‌ آیت‌الله گلپایگانی ره)},
journal = {معرفت سیاسی 11، بهار و تابستان 1393},
volume = {6},
number = {1},
pages = {43-60},
year  = {2014},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-4366},
eissn = {8391-2980},
doi = {},
abstract = {Shi’a fiqh proposes several fiqhi principles for the struggle against taghut regime; such as jihad, rejection of infidels’ authority, the necessity of establishing Islamic government and, most importantly, enjoining good and forbidding evil. According to Ayatollah Golpaygani’s view, the principle of enjoining good and forbidding evil is the basis for the struggle and rise against the evil deeds of taghut regime and the establishment of Islamic government.
The present paper, first, elaborates on the principle of enjoining good and forbidding evil in the light of Ayatollah Golpaygani’s fiqhi view. Then, it compares these principles with his stances for the period between 1341 solar and the victory of the Islamic Revolution, using a historical-analytical approach.
  Regarding the conditions and degrees of enjoining the good and forbidding evil, Ayatollah Golpaygani, first tried through cautionary words to attract peoples attention to the evil deeds of Pahlavi regime. Then when these evil deeds increased, he condemned the policy of the regime and showed his resentment towards it, taking into regard the conditions and stages of the principle of enjoining good and forbidding evil. At the climax of the revolutionary struggles      from 1341 through 1357 solar, he emphasized on offering one's life and property for the sake of enacting Islamic law and establishing Islamic system as the highest stage of enjoining good and forbidding evil, and called for the continuation of struggle to achieve the ultimate aim, that is, overthrowing Pahlavi regime and establishment of Islamic system
},
keywords = {Enjoining good and forbidding evil, revolution, fiqhi principles, stances, Ayatollah Golpaygani, },
title_fa = {امر به معروف و نهی از منکر مبنایی برای مبارزه با رژیم طاغوت (مبانی فقهی و مواضع‌ آیت‌الله گلپایگانی ره)},
abstract_fa ={در فقه شیعه، برای مبارزه با طاغوت، مبانی فقهی متعددی همچون جهاد، نفی سلطه‌ی کفار، امر به معروف و نهی از منکر و ضرورت تشکیل حکومت اسلامی مطرح شده است. امر به معروف و نهی از منکر، یکی از مهم ترین آنها است. در دیدگاه آیت الله گلپایگانی، امر به معروف و نهی از منکر، مبنایی برای مبارزه با رژیم طاغوت و برای برقراری حکومت اسلامی است. در این پژوهش ابتدا به تبیین فقهی امر به معروف و نهی از منکر از نظر آیت الله گلپایگانی و سپس، با رویکردی تاریخی - تحلیلی به تطبیق این مبانی بر مواضع ایشان از دهه چهل تا پیروزی انقلاب اسلامی پرداخته شده است.                                     
	آیت الله گلپایگانی، با توجه به شرایط و مراتب امر به معروف و نهی از منکر، تلاش  می کند ابتدا با نصیحت، منکرات رژیم پهلوی را تذکر  دهد و با توسعه‌ی دامنه‌ی منکرات و نیز با توجه به شرایط و مراتب امر به معروف و نهی از منکر، با اعمال انزجار از اعمال رژیم، آنها را محکوم می کند. ایشان با اوج گرفتن مبارزات انقلابی در سال های 1356 و 1357،  بر بذل جان و مال برای اجرای احکام اسلام و برقراری نظام اسلامی، که عالی ترین مراتب امر به معروف و نهی از منکر است، تأکید کرده خواستار رسیدن به هدف نهایی، یعنی اسقاط رژیم پهلوی و برقراری نظام اسلامی می شوند.},
keywords_fa = {مبانی فقهی ,امر به معروف و نهی از منکر ,، انقلاب ,مواضع ,آیت‌‌الله گلپایگانی ,},
url = {https://siyasi.nashriyat.ir/node/112},
eprint = {https://siyasi.nashriyat.ir/sites/siyasi.nashriyat.ir/files/article-files/3_4.pdf}
}