@article {
author = {Alavian, Morteza and , Mohammad},
title = {اقتضائات حضور عقل برهانی در معرفت سیاسی آیت‌الله جوادی آملی},
journal = {معرفت سیاسی 20، پاییز و زمستان 1397},
volume = {10},
number = {2},
pages = {5-21},
year  = {2019},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-4366},
eissn = {8391-2980},
doi = {},
abstract = {The determination of the cognitive foundations of a thinker takes place in a variety of conditions. The structure of political thought is one of those conditions. The firmness of the universal thought of a thinker on his cognitive foundations and frameworks is such that some scholars consider the history of political systems and thought as the history of identifying cognitive systems. The status, limits and borderlines of demonstrable reason among the sources and means of knowledge have been the source of various branches in theology and political philosophy. Given that Ayatollah Javadi Amoli is one of the well-known thinkers of the Islamic world, the main question in the research is that, how the cognitive requirements of Javadi's demonstrable reason are determined in his political theory? The hypothesis of this article is that, equating of the demonstrable reason and religion in the political thought of Ayatollah Javadi Amoli, with an emphasis on the complementary role of the revelatory source, has led to the convergence of reason and revelation in response to the current socio-political problems. Using a desk-research and documentary method, with a content analysis approach, this paper seeks to prove its claim. Research findings indicate that Javadi's politics is a demonstrable politics, which has considered the definitive achievements of empirical reason, the faculty of imagination and abstractional intellect in the field of politics as part of the religious orders, and eliminates its intrinsic shortcomings with the revelatory politics},
keywords = {reason, rationalism, Javadi Amoli, Political Thought, epistemology, },
title_fa = {اقتضائات حضور عقل برهانی در معرفت سیاسی آیت‌الله جوادی آملی},
abstract_fa ={تعیّن مبانی معرفتی یک اندیشمند در ظروف گوناگونی صورت می پذیرد. ساختار اندیشه‌ی سیاسی یکی از آن ظروف است. استواری جهان دانی و جهان بانی یک اندیشمند بر چارچوب ها و بنیان های معرفتی او به اندازه ای است که برخی از اندیشمندانْ تاریخ نظام ها و اندیشه های سیاسی را تاریخ شناسایی نظام های معرفتی می دانند. جایگاه و حدود و ثغور عقل برهانی در میان منابع و ابزارهای معرفت دست مایه‌ی انشعابات گوناگون در کلام و فلسفه‌ی سیاسی گردیده است. نظر به اینکه آیت الله جوادی آملی یکی از اندیشمندان و متفکران بنام اصولی جهان اسلام است، سؤال اصلی در پژوهش نظری حاضر، این است که اقتضائات شناختی عقل برهانی جوادی چگونه در نظریه‌ی سیاسی ایشان تعیّن یافته است ؟ فرضیه‌ی این نوشتار آن است که همزادپنداری عقل برهانی و دین در اندیشه‌ی سیاسی آیت الله جوادی آملی موجب همروی عقل و وحی در پاسخ به نیازهای سیاسی ـ اجتماعی روز با تأکید بر نقش مکمّل منبع وحیانی گردیده است. نوشتار با روش «مطالعه‌ی اسنادی و کتاب خانه ای» و «تحلیل محتوا» سعی در اثبات مدعای خود نموده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است سیاست جوادی یک سیاست برهان بنیاد است که دستاوردهای قطعی عقل تجربی، قوّه‌ی متخیّله و عقل تجریدی در حوزه‌ی سیاست را جزو احکام دین قلمداد کرده و کاستی های ذاتی آن را با سیاست وحیانی برطرف می سازد.},
keywords_fa = {عقل ,معرفت‌شناسی ,عقل‌گرایی ,اندیشه سیاسی ,جوادی آملی ,},
url = {https://siyasi.nashriyat.ir/node/199},
eprint = {https://siyasi.nashriyat.ir/sites/siyasi.nashriyat.ir/files/article-files/1_17.pdf}
}