@article {
author = {, Hasan and recabian, rashed},
title = {استلزامات سیاسی «تُؤَدَه» و «تسرّع» در اندیشه‌ی سیاسی امام خمینی ره},
journal = {معرفت سیاسی 21، بهار و تابستان 1398},
volume = {11},
number = {1},
pages = {93-111},
year  = {2019},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-4366},
eissn = {8391-2980},
doi = {},
abstract = {The philosophy of tranquility (tuadah) and hastiness (tasarru') in the political thought of Imam Khomeini is the main question of this paper. In the political thought, Islam has never provided an independent discussion of these two concepts. So, relying on the Islamic teachings based on the holy Quran and the tradition, and focusing on the Imam Khomeini's thoughts, this paper presents this discussion in a deductive method. While emphasizing on the theoretical framework of the four causes, the pattern under discussion is presented based on the theory of "two nature" made by Imam Khomeini. Since the tuadah is related to the transcendental (makhmore) nature, and it is among the soldiers of reason, and belongs to the transcendental philosophical school, but tasarru' in from the hidden (mahjube) nature, and it is among the soldiers of ignorance, and belongs to the subordinated (mutadani) philosophical school, each have been viewed as an attribute, morale, social and individual characteristics that has originated from the material cause, the formal cause, the efficient cause and the final cause, and are able to establish a transcendental or subordinate community. Accordingly, their requirements and political implications have been analyzed and compared in this paper.},
keywords = {tranquility (tuadah), hastiness (tasarru'), transcendental school, subordinated school, the transcendental (makhmore) nature, the hidden (mahjube) nature, four causes., },
title_fa = {استلزامات سیاسی «تُؤَدَه» و «تسرّع» در اندیشه‌ی سیاسی امام خمینی ره},
abstract_fa ={فلسفه‌ی «تؤده» و «تسّرع» در اندیشه‌ی سیاسی امام خمینی ره پرسش اصلی پژوهش حاضر است. در اندیشه‌ی سیاسی اسلام، هیچ گاه بحث مستقلی پیرامون این دو مفهوم ارائه نشده است. از این رو نگارندگان تلاش کرده اند به روش استنباطی با تکیه بر آموزه های اسلامی در کتاب و سنت و با تأکید بر اندیشه های امام خمینی ره به ارائه‌ی این بحث بپردازند. الگوی مورد بحث در این مقاله بر اساس نظریه‌ی «دو فطرت» امام خمینی ره و با تأکید بر چهارچوب نظری علل اربعه ارائه شده است. از آنجاکه تؤده مربوط به فطرت مخموره و از جنود عقل و متعلق به مکتب فلسفی متعالیه است و تسّرع که از فطرت محجوبه و از جنود جهل و متعلق به مکتب فلسفی متدانی است، هر کدام به عنوان یک صفت، روحیه و وضعیت حادث در سطح فرد و جامعه نگریسته شده است که هر کدام ناشی از چهار علت مادی، صوری، فاعلی و غایی خواهند بود و می تواند موجب شکل گیری یک جامعه‌ی متعالی یا متدانی گردد. بر این اساس، تلاش شده است در حد امکان، استلزامات و دلالت های سیاسی آنها مورد توجه و مقایسه قرار گیرد.},
keywords_fa = {علل اربعه ,تؤده ,تسرّع ,مکتب متعالیه ,مکتب متدانیه ,فطرت مخموره ,فطرت محجوبه ,},
url = {https://siyasi.nashriyat.ir/node/215},
eprint = {https://siyasi.nashriyat.ir/sites/siyasi.nashriyat.ir/files/article-files/6_16.pdf}
}