@article {
author = {, Alireza},
title = {رابطه و نسبت عدالت و پیشرفت در دولت اسلامی},
journal = {معرفت سیاسی 3، بهار و تابستان 1389},
volume = {2},
number = {1},
pages = {83-100},
year  = {2010},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-4366},
eissn = {8391-2980},
doi = {},
abstract = {},
keywords = {},
title_fa = {رابطه و نسبت عدالت و پیشرفت در دولت اسلامی},
abstract_fa ={«عدالت» و «پیشرفت» در دو رویکرد متعارض سوسیالیستی-کمونیستی و لیبرالیستی-کاپیتالیستی،  قابل جمع نیستند. اما در رویکرد دو ساحتی توحیدی و متعالی اسلام، به ویژه رهیافت راهبردی  ولایی شیعی، نه تنها قابل جمع، بلکه لازم، ملزم و مکمل و هم افزا می باشند و به اصطلاح  دارای تاثیر و تاثر متقابل، متزاید یا متکاملند. در حالی که، در رویکرد مدرنیستی، اساساً  با تقلیل و حتی تحریف این دو پدیده، به عدالت و توسعه مادی و اقتصادی یعنی؛ عدالت سوسیالیستی  و توسعه کاپیتالیستی، متعارض غیر قابل جمع نمی دانند. در رویکرد توحیدی، دو ساحتی متعادل  و متعالی پیشرفت اعم از:توسعه اقتصادی، توسعه، فرهنگی، معنوی و اخلاقی بوده و عدالت  اعم از عدالت اقتصادی، سیاسی و بلکه عدالت فرهنگی می باشد و جهت توسعه اقتصادی معطوف  به تعالی فرهنگی، معنوی و اخلاقی می باشد.
بنابراین، توسعه اقتصادی، بدون عدالت، حتی اگر هم ممکن باشد، جامع نبوده و پایدار  نخواهد بود. این مقاله به واکاوی رابطه و نسبت میان گفتمان متعالی، عدالت و پیشرفت  در نظریه، نظام سیاسی و دولت اسلامی، می پردازد.},
keywords_fa = {دولت ,سیاست ,پیشرفت ,نظام ,نظریه ,دالت ,متعالی ,سیاسی. ,},
url = {https://siyasi.nashriyat.ir/node/22},
eprint = {https://siyasi.nashriyat.ir/sites/siyasi.nashriyat.ir/files/article-files/1147.pdf}
}