@article {
author = {Karimi, Mohammad Taghi},
title = {تحلیل ماهیت الزامات عدالت و نتایج آن در نظریه‌ی واقع‌گرایی و ناواقع‌گرایی},
journal = {معرفت سیاسی 22، پاییز و زمستان 1398},
volume = {11},
number = {2},
pages = {77-92},
year  = {2020},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-4366},
eissn = {8391-2980},
doi = {},
abstract = {One of the important topics of practical philosophy, especially political philosophy, is the discussion on how to access the content of this category of disciplines and the statements related to the subjects of this part of disciplines. In epistemological knowledge, the question of realistic or unrealistic statements of sciences is examined. The theories in the field of political justice can be evaluated in this division and a judgment is made about whether they are right or wrong. This study tries to examine how to develop theories about justice based on a realistic and unrealistic view and the results which these theories produce and concludes that the theory of justice based on the realism accepted by Muslim scholars is not only capable of responding to individual and social needs and establishing the structure of a society, but it also has the capacity to lead man's social and political life and fabric towards true perfection and prosperity. Accordingly, in tyrannical governments, not matter how good they are – which are concerned with the administration of justice in society even on the supposition that in democratic governments there is a necessary and sufficient condition for administering in the society validity of justice is questioned because fulfillment of justice in society can only be valuable by public participation and consent. Therefore, a democratic Islamic government is the most favorable form of government in which the ground is prepared for achieving justice in Islamic society.},
keywords = {justice, realistic, unrealistic, Islamic rationality, },
title_fa = {تحلیل ماهیت الزامات عدالت و نتایج آن در نظریه‌ی واقع‌گرایی و ناواقع‌گرایی},
abstract_fa ={یکی از مباحث مهم در موضوعات حکمت عملی و به طور خاص فلسفه‌ی سیاسی، بحث درباره‌ی چگونگی دستیابی به محتوای این دسته از دانش ها و گزاره های مرتبط با موضوعات این بخش از دانش هاست. در دانش معرفت شناسی، بحث واقع نمایی یا غیرواقع نمایی گزاره های علوم بررسی می شود. نظریات مطرح در حوزه‌ی عدالت سیاسی را می توان در این تقسیم مورد ارزیابی قرار داد و به قضاوت درباره‌ی درستی یا نادرستی آنها نشست. این مقاله تلاش دارد تا ضمن بررسی چگونگی دستیابی نظریه های عدالت مبتنی بر واقع گرایی و ناواقع گرایی و نتایج مترتب بر این دسته از نظریه ها، به این نتیجه دست یابد که نظریه‌ی عدالتِ برآمده از واقع گرایی مورد قبول اندیشمندان اسلامی، علاوه بر توانایی پاسخ به نیازهای فردی و اجتماعی انسان و توانایی ساخت اجتماعی، از این ظرفیت برخوردار است که زندگی و ساخت اجتماعی و سیاسی انسان را در جهت نیل به کمال و سعادت واقعی رهنمون سازد. بر این اساس، حکومت های استبدادی، حتی در شکل خوب آن ـ که دغدغه‌ی اجرای عدالت در جامعه را داشته باشند  و حتی بر فرض، نسبت به حکومت های مردم سالار، امکان تحقق عدالت در بستر جامعه بیشتر فراهم باشد ـ فاقد ارزش خواهد بود؛ چراکه تحقق عدالت در بستر جامعه زمانی ارزشمند است که همراه با مشارکت و خواست عمومی جامعه باشد. به این معنا، حکومت مردم سالار اسلامی مطلوب ترین شکل حکومت از حیث سازگاری و بسترسازی تحقق عدالت در جامعه‌ی اسلامی است.},
keywords_fa = {عدالت ,واقع‌گرایی ,ناواقع‌گرایی ,عقلانیت اسلامی ,},
url = {https://siyasi.nashriyat.ir/node/222},
eprint = {https://siyasi.nashriyat.ir/sites/siyasi.nashriyat.ir/files/article-files/5_17.pdf}
}