@article {
author = {Javadzadeh, Alireza},
title = {مفهوم‌شناسی «استبداد» و «استبداد دینی» در رساله‌ی تنبیه‌الامه و بررسی نسبت آن با حکمرانی فقیهان},
journal = {معرفت سیاسی 24، پاییز و زمستان 1399},
volume = {12},
number = {2},
pages = {41-57},
year  = {2021},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-4366},
eissn = {8391-2980},
doi = {},
abstract = {Mirza Na'ini has used the words "tyranny" and "religious tyranny" in several cases in his important treatise Tanbih al-Ummah. Looking for his point of view, some commentators of his book have somehow adapted the meaning of these two words to the political rule of the jurists. Using a historical approach and analytical method, this article critically examines this interpretation. The results indicate that the general and main meaning of the word "tyranny" is independence and monopoly. Since independence and monopoly are considered in relation to something, the specific meaning of tyranny has been numerous and floating. It seems that the word "tyranny" from the point of view of Na'ini means "oppression of the inferior", as in his view "religious tyranny" means "the authority of corrupt and worldly religious scholars". Accordingly, the governance of a qualified jurist in which justice is one of his necessary and main conditions is very different from these two concepts. On the other hand, the term "absoluteness" in the theory of "Absolute Guardianship of the Jurist" refers to the extent of the authority of the ruling jurisprudent within the framework of the Shari'a to ensure the interests of the people as well as the precedence of the more important sentence over the important ones in case of conflict. As a result, this term is fundamentally different from the concept that Na'ini intended from the two terms "tyranny" and "religious tyranny."},
keywords = {tyranny, religious tyranny, rule of jurists, Absolute Guardianship of the Jurist, Tanbih al-Ummah treatise, Mirza Na'ini., },
title_fa = {مفهوم‌شناسی «استبداد» و «استبداد دینی» در رساله‌ی تنبیه‌الامه و بررسی نسبت آن با حکمرانی فقیهان},
abstract_fa ={میرزای نائینی در رساله‌ی مهم تنبیه الامه واژه های «استبداد» و «استبداد دینی» را در موارد متعدد استعمال کرده است. برخی مفسران تنبیه  الامه، به گونه ای، مفهوم این دو واژه را از منظر نائینی بر حاکمیت سیاسی فقیهان تطبیق داده  اند. نوشتار حاضر، با رویکرد تاریخی و روش تحلیل محتوا، به بررسی انتقادی این تفسیر و نسبت می پردازد.
نتایج پژوهش بیانگر آن است که مفهوم عام و اصلی واژه‌ی «استبداد»، استقلال و انحصار است. ازآنجاکه استقلال و انحصار در نسبت با چیزی درنظر گرفته می شود، معنای خاص استبداد، متعدد و شناور بوده است. مقصود نائینی از این واژه، عمدتاً، «ظلم به فرودست»، و مفهوم مورد نظر وی از «استبداد دینی»، «اقتدار عالمان دینی فاسد و دنیاطلب» است. بر این اساس، حکمرانی فقیهانِ جامع الشرایط که عدالت از شروط لازم و اصلی آنان است، فاصله‌ی زیادی با این دو مفهوم دارد. از سوی دیگر، قید «اطلاق» در اصطلاح «ولایت مطلقه‌ی فقیه»،  ناظر به گسترده بودن اختیارات فقیهِ حاکم در چهارچوب شریعت جهت تأمین مصالح مردم، و نیز تقدم حکم اهم بر مهم هنگام تزاحم است. در نتیجه، این اصطلاح، با مفهومی که نائینی از دو اصطلاحِ «استبداد»  و «استبداد دینی» اراده کرده، تفاوت بنیادین دارد.},
keywords_fa = {استبداد، استبداد دینی، حکمرانی فقیهان، ولایت مطلقة فقیه، رساله تنبیه الامه، میرزای نائینی. ,},
url = {https://siyasi.nashriyat.ir/node/241},
eprint = {https://siyasi.nashriyat.ir/sites/siyasi.nashriyat.ir/files/article-files/3_21.pdf}
}