@article {
author = {Ghasemi, Mohammad},
title = {تبیین مفهومی روایات ارتداد و نسبت آن با مشروعیت سیاسی},
journal = {معرفت سیاسی 26، پاییز و زمستان 1400},
volume = {13},
number = {2},
pages = {25-40},
year  = {2022},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-4366},
eissn = {8391-2980},
doi = {},
abstract = {After the Holy Prophet, there was a kind deviation in the Islamic Ummah, which has been referred to as "collective apostasy" in Shiite narrative texts. Despite confirming the occurrence of apostasy in the Islamic Ummah and discussing the narrations that indicate the acceptance of such an event in the Islamic Ummah, Sunni jurists and narrators have not stated which event this apostasy refers to and what it means. However, in Shiite jurisprudential narrations and texts, while explaining which political event this apostasy is related to in the social life of Muslims, the meaning of this type of apostasy has been discussed conceptually. There is no consensus among Shiite jurists on the conceptual interpretation of "apostasy." Using the analytical-ijtihadi approach and focusing on Shiite narrations on the conceptual interpretation of "apostasy", the present study discusses four theories and possibilities and finally proves that from among the four possibilities, "apostasy" meaning deviation and misguidance has a graded meaning, and in these narrations it refers to the political deviation of the Ummah from obeying and accepting the divinely appointed leader; this disobedience renders the deeds vain and degrades man to the point of disbelief. Moreover, these narrations indicate the importance of divine appointment of a political ruler, and imply that even the unanimous consent of the people to a non-divinely appointed ruler does not create political legitimacy},
keywords = {apostasy, divine appointment, Islam and faith, political legitimacy, },
title_fa = {تبیین مفهومی روایات ارتداد و نسبت آن با مشروعیت سیاسی},
abstract_fa ={پس از پیامبر اکرم(ص) نوعی انحراف برای امت اسلامی پدید آمد که در متون روایی شیعه از آن به «ارتداد جمعی» تعبیر شده است. فقیهان و راویان سنی با وجود تأیید وقوع ارتداد در امت اسلامی و بیان روایاتی که حاکی از پذیرش چنین واقعه  ای در امت اسلامی است، بیان نکرده اند که این ارتداد ناظر به کدام واقعه بوده و معنای آن چیست؟ لیکن در روایات و متون فقهی شیعه ضمن اینکه تبیین شده که منظور از این ارتداد، کدام واقعه سیاسی در حیات اجتماعی مسلمین بوده، به لحاظ مفهومی نیز از معنای این نوع ارتداد بحث شده است.
میان فقیهان شیعه در تفسیر مفهومی «ارتداد» اتفاق نظر وجود ندارد. تحقیق حاضر به روش تحلیلی ـ اجتهادی و با تمرکز بر روایات شیعی در تفسیر مفهومی «ارتداد»، چهار نظریه و احتمال را به بحث می گذارد. در نهایت، از میان احتمالات چهارگانه، اثبات می شود که اولاً، «ارتداد» به معنای انحراف و گمراهی، دارای معنای تشکیکی بوده و در این روایات ناظر به انحراف سیاسی امت از اطاعت و پذیرش رهبر منصوب الهی است و این عدم اطاعت موجب حبط عمل شده، انسان را تا مرز کفر تنزل می دهد. ثانیاً، این روایات بیانگر اهمیت نصب الهی در تعیین حاکم سیاسی بوده و به دلالت التزامی حاکی از این مهم هستند که حتی رضایت قریب به اتفاق مردم بر حاکمیت غیرمنصوب الهی، مشروعیت سیاسی ایجاد نمی کند.},
keywords_fa = {ارتداد ,نصب الهی ,مشروعیت سیاسی ,اسلام و ایمان ,},
url = {https://siyasi.nashriyat.ir/node/254},
eprint = {https://siyasi.nashriyat.ir/sites/siyasi.nashriyat.ir/files/article-files/2_19.pdf}
}