@article {
author = {, Sayed Ali and Norouzi farani, Mohammad javad and baghestani, Saeid},
title = {الگوی بازدارندگی در دولت نبوی و ارزیابی الگوهای بازدارندگی معاصر},
journal = {معرفت سیاسی 28، پاییز و زمستان 1401},
volume = {14},
number = {2},
pages = {7-26},
year  = {2023},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-4366},
eissn = {8391-2980},
doi = {},
abstract = {Deterrence is the adoption of defense strategies, facing and neutralizing the enemy's threat before it becomes actualized; in such a way that it can deter the threat and increase the cost of the attack. Achieving the religious model of deterrence is the goal of this research. Therefore, in order to achieve the model, first the deterrence models of realism, neorealism and liberalism have been evaluated as the most important schools of deterrence in international relations. In addition, the practical failure of these models in providing stable security has been emphasized. The central sign of these patterns, i.e. conventionalization, and their operational arm, i.e. military power projection, are facing a challenge in the theoretical dimension. In the shadow of the criticism of these models, trying to achieve a model that is compatible with the school of Islam becomes important. Using a combination of two descriptive-critical and interpretive methods and examining the inhibition patterns, in this paper, we have analyzed the performance of the security model of the Islamic Government, i.e., the Prophetic Government. Investigations showed that this government considers the realization of complete deterrence dependent on strengthening the two-way relationship between the people and divine sovereignty, and in order to achieve deterrence and security, it looks at the things that are considered as goals in the three schools of thought as a tool. },
keywords = {deterrence model, prophetic government, realism, neorealism, liberalism., },
title_fa = {الگوی بازدارندگی در دولت نبوی و ارزیابی الگوهای بازدارندگی معاصر},
abstract_fa ={بازدارندگی به مثابه اتخاذ راهبردهای دفاعی، مواجهه و خنثا سازی تهدید دشمن قبل از فعلیت یافتن آن است؛ به گونه‎ای که بتوان به مدد آن تهدیدکننده را منصرف کرد و هزینه تهاجم را بالا برد. هدف این پژوهش دستیابی به الگوی دینی بازدارندگی است. در این راستا جهت نیل به الگو، نخست به ارزیابی الگوهای بازدارندگی رئالیسم، نورئالیسم و لیبرالیسم به  عنوان مهم ترین مکاتب بازدارندگی در روابط بین الملل اشاره شده است. افرون بر آن ناکامی عملی این الگوها در تأمین امنیت پایدار مورد تأکید قرار گرفته است. دال مرکزی این الگوها یعنی عرفی سازی، و بازوی عملیاتی شان یعنی قدرت افکنی نظامی، در بُعد تئوریک، با چالش روبه روست. در سایه نقد این الگوها تلاش برای دستیابی به الگویی منطبق با مکتب اسلام اهمیت می  یابد. در مقاله حاضر، با کاربست ترکیبی از دو روش توصیفی ـ انتقادی و تفسیری، پس از بررسی الگوهای بازدارندگی؛ به واکاوی عملکرد الگوی امنیتی دولت اسلامی، یعنی دولت نبوی پرداخته ایم. نتیجه بررسی نشان داد که این دولت، تحقق بازدارندگی کامل را در گرو تقویت رابطه دو سویه مردم و حاکمیت الهی قلمداد کرده و برای نیل به بازدارندگی و امنیت، نگاه ابزاری به آن مواردی دارد که در سه مکتب مذکور به  عنوان هدف، شمرده شده است.},
keywords_fa = {الگوی بازدارندگی، دولت نبوی، رئالیسم، نورئالیسم، لیبرالیسم. ,},
url = {https://siyasi.nashriyat.ir/node/267},
eprint = {https://siyasi.nashriyat.ir/sites/siyasi.nashriyat.ir/files/article-files/1_24_0.pdf}
}