@article {
author = {, Mahdi and , Ali},
title = {شایسته سالاری در مدیریت جامعه با تأکید بر اندیشه‌های سیاسی امام علی (ع)},
journal = {معرفت سیاسی 4، پاییز و زمستان 1389},
volume = {2},
number = {2},
pages = {141-160},
year  = {2011},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-4366},
eissn = {8391-2980},
doi = {},
abstract = {Nowadays, organizations try to identify and enroll most appropriate individuals. The organizational situation and the logic governing it necessitate that organizations make the most use of every individual and every means properly and on time. Meritocracy means benefitting from the creative power of the elites of society. Imam Ali (A.S), who considers individuals’ ability, competence, and efficiency as part and parcel of justice and considers justice as an essential principle for running societies, believes that every position needs special ability, efficiency, and expertise, and to place one person in another’s position is not permissible.
Meritocracy is based on the idea of seeking for and electing skilled people. These merits include knowledge, skills, abilities, as well as such constituents as values, motivation, innovation, and self-control. A meritocratic system is a system in which those who are most efficient hold highest positions with highest yield, and the rate of pay is determined in terms of their endeavor.
The present paper tries to extract the components of meritocracy and identify the indices in the light of western thinkers’ views and Nahjul Balagha
},
keywords = {meritocracy, organization, management, elitism, Imam Ali (A.S) western thinkers, },
title_fa = {شایسته سالاری در مدیریت جامعه با تأکید بر اندیشه‌های سیاسی امام علی (ع)},
abstract_fa ={امروزه سازمان ها در تلاش اند تا شایسته ترین افراد را شناسایی و جذب کنند. وضعیت  سازمانی  و منطق  حاکم  بر آن  ایجاب  می کند  از هر کسی  و هر چیزی  به  درستی  و متناسب  با موقعیت ، بیشترین استفاده شود. شایسته سالاری بهره گیری از انرژی خلاق افراد نخبه و برگزیده اجتماع است. حضرت علی(ع) مسئله توان، لیاقت و شایستگی افراد را جزیی از بحث عدالت می دانند و این اصل را مهم ترین اصل اداره جوامع قرار داده، معتقدند که هر پستی به تناسب، به توان، خلاقیت، شایستگی و تخصص خاصی نیاز دارد و جایز نیست افراد هر کدام به جای دیگری قرار گیرند.
شایسته سالاری مبتنی بر شایسته خواهی و شایسته گزینی است. این شایستگی ها شامل دانش، مهارت ها، توانایی ها، به همراه سازه هایی نظیر ارزش ها، انگیزش، نوآوری و کنترل خود می باشد. نظام شایسته سالار، نظامی است که در آن بهترین افراد در بهترین جایگاه با بالاترین بازده، کار انجام می دهند و متناسب با تلاش خود حقوق و مزایا دریافت می کنند.
این مقاله، با رویکرد تحلیلی و به روش تحلیل محتوا، به استخراج مؤلفه های شایسته سالاری، و شناسایی شاخص ها از منظر اندیشمندان غربی و متن نهج البلاغه پرداخته است.},
keywords_fa = {سازمان ,مدیریت ,شایسته‌سالاری ,نخبه‌گرایی ,امام علی(ع) ,اندیشمندان غربی. ,},
url = {https://siyasi.nashriyat.ir/node/34},
eprint = {https://siyasi.nashriyat.ir/sites/siyasi.nashriyat.ir/files/article-files/6_1.pdf}
}