@article {
author = {Ghasemi, Mohammad},
title = {بررسی و تبیین روایت «لابُدَّ لِلنّاسِ مِن أَمِیرٍ بَرٍّ أَو فاجِرٍ»},
journal = {معرفت سیاسی 6، پاییز و زمستان 1390},
volume = {3},
number = {2},
pages = {73-99},
year  = {2012},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-4366},
eissn = {8391-2980},
doi = {},
abstract = {Man's life is formed within a certain political system and government. Practically, it is hard to imagine man living without government. Hence, government is always considered a social necessity. Having a government is a rational necessity. The transmitted traditions testify to this rational judgment. One of these traditions is related from Imam Ali (peace be upon him) and can be found in Nahjul- Balaghah. In response to the extremist view of Kharejites who shouted the slogan of "no decree but Allah's decree" rejecting the idea of having a government, Imam Ali stated: "people should have a ruler, whether good or bad". There have been several interpretations of this tradition because the word just ruler seems to match the word dissolute ruler. Using a theoretical approach and analytical method, the present paper analyzes the aforementioned tradition and concludes that matching righteous ruler with unfair ruler is intended to stress the fact that it is necessary for a society to have a government.},
keywords = {Government, authentic tradition, just ruler, dissolute ruler, },
title_fa = {بررسی و تبیین روایت «لابُدَّ لِلنّاسِ مِن أَمِیرٍ بَرٍّ أَو فاجِرٍ»},
abstract_fa ={زندگى اجتماعی انسان ها، در درون نظام سیاسى و حکومت شکل مى گیرد و عملاً تصور زندگى بدون حکومت مشکل است. به همین جهت، اندیشمندان همواره حکومت را به عنوان یک ضرورت اجتماعى تلقی نموده اند؛ این یک ضرورت حکم عقلی است و آنچه از روایات شریفه در این زمینه وارد شده، ارشاد و مؤید همین حکم عقلی است. از جمله روایات در باب ضرورت حکومت، بیان امیرالمؤمنین(ع) در نهج البلاغه است که در مقابل خوارج افراطى، که شعار « لاحکم الا لله؛ جز حکم خدا، حکمى نیست» سر مى دادند و بر نفى وجود هر نوع حکومت در جامعه اسلامى تاکید داشتند، فرمود: «انّه لابُدَّ للنّاسِ مِن امِیرٍ بَرٍ اَو فاجِرٍ...؛ مردم به ضرورت، باید حاکمى داشته باشند، نیکوکار باشد و یا بدکار.» از آنجا که در این بیان، حاکم عادل و فاجر در عرض یکدیگر قرار گرفته­اند، تفاسیر متعددی از آن ارائه شده است. این مقاله، با رویکرد نظرى و روش تحلیلى، این روایت را مورد ارزیابی قرار داده، تساوی عادل و فاجر در تصدی حکومت را صرفاً تأکیدی بر اصل ضرورت حکومت در جامعه می داند.},
keywords_fa = {حکومت ,روایت موثوق الصدور ,حاکم عادل ,حاکم فاجر ,},
url = {https://siyasi.nashriyat.ir/node/61},
eprint = {https://siyasi.nashriyat.ir/sites/siyasi.nashriyat.ir/files/article-files/4_2.pdf}
}