@article {
author = {, Mahdi},
title = {ولایت‌مداری در الگوی پیشرفت سیاسی اسلامی ـ ایرانی},
journal = {معرفت سیاسی 6، پاییز و زمستان 1390},
volume = {3},
number = {2},
pages = {101-134},
year  = {2012},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-4366},
eissn = {8391-2980},
doi = {},
abstract = {According to Islamic thought, God is the creator and possessor of the universe. In order to make use of the things which belong to Him we need to get His permission. Political progress demands benefitting from the world of legislation and again demands getting the Possessor's permission. A divine guardian manifested in the Holy Prophet (May the blessing and peace of Allah be upon him and his progeny), Imams (peace be upon them) and during the period of occultation, a just jurist who enjoys the requirements is the only one whom God has given permission to make use of what is in this world in line with the aim of creation. Accordingly, Islamic political progress is a process resulting from a good political act performed by natural or legal personalities with the permission of jurist guardian and is intended to achieve man's happiness by administering justice, living an agreeable life and bringing about a dynamic perfection-oriented civilization. Therefore, political progress in a society which follows a guardian jurist cannot be comprehended except through the theory of a designated jurist guardian. The other views will, therefore, have no direct relationship with political progress. This entails that such thing like insight, devotion, political resistance and obedience are of the essence in the guardianship of religious jurist},
keywords = {Creation, possession, guardianship, use, progress, political progress, guardianship-centeredness, },
title_fa = {ولایت‌مداری در الگوی پیشرفت سیاسی اسلامی ـ ایرانی},
abstract_fa ={در اندیشه اسلامی، خداوند خالق و مالک عالم هستی است و تصرّف در ملک او نیازمند اذن و اجازه می باشد. پیشرفت سیاسی مستلزم تصرّف در عالم تشریع بوده و این تصرف نیز مشروط به اذن و اجازه مالک است. ولیّ الاهی، که در پیامبر(ص)، ائمه(ع) و در عصرغیبت، در فقیه عادل و با کفایت متجلی می گردد، تنها کسی است که از سوی خداوند مأذون و مأمور بوده تا در راستای هدف خلقت، در این عالم تصرّف نماید. ازاین رو، پیشرفت سیاسی اسلامی، فرایندی است که در نتیجه‌ی انجام عمل صالح سیاسی، از که توسط افرادِ ماذون از سوی ولیّ امر، در جهت سعادت انسانی برای برپایی عدالت و دست یابی به حیات طیبه، تحقّق یافته و موجب پویایی تمدن کمال محور می گردد. تحقق این امر مبتنی بر عبودیت الاهی، و فرجام شناسی و باور به زندگی در سرای آخرت می باشد. در این صورت، جامعه از شاخص هایی هم چون عمل صالح سیاسی، بصیرت سیاسی و اطاعت پذیری، که شرط تحقق پیشرفت سیاسی است، بهره مند خواهد شد، ازاین رو، پیشرفت سیاسی در جامعه ولایی، تنها بر اساس نظریه انتصابی ولایت فقیه متصور است؛ سایر دیدگاه ها در این مورد، ارتباط مستقیمی با پیشرفت سیاسی نخواهند داشت. به عبارت دیگر، پیشرفت سیاسی در صورتی محقق خواهد شد که انسان با اختیار سیاسی خویش، ولایت ولیّ الاهی را برگزیده و با انجام عمل صالح سیاسی، خویشتن را مطیع اوامر او گرداند.},
keywords_fa = {پیشرفت ,ولایت ,خلقت ,ملکیت ,تصرّف ,پیشرفت سیاسی ولایت‌مداری ,},
url = {https://siyasi.nashriyat.ir/node/62},
eprint = {https://siyasi.nashriyat.ir/sites/siyasi.nashriyat.ir/files/article-files/5_2.pdf}
}