معرفت سیاسی

با پذیرش وجود فاصله‌ میان حوزه نظر و عمل در فلسفه‌های سیاسی، حیات، پویایی و اثربخشی این فلسفه‌ها در گرو تعامل سازنده میان آرمان‌های نظری و واقعیت‌های بیرونی است. فلسفه سیاسی اسلامی نظیر دیگر فلسفه‌های سیاسی به وجود فاصله و تمایز میان دو حوزه قائل است. پرسش آن است که در عصر حاضر، چگونه می‌توان در فلسفه سیاسی اسلامی تعاملی مؤثر و کارآمد میان آرمان‌های نظری و عرصه عمل برقرار ساخت؟ تا از حیات و پویایی برخوردار باشد. ادعای مقاله پیش رو این است که «اعتدال مدنی» با تکیه بر بنیان‌های انسان‌شناسانه خود، ظرفیت دارد که چنین پیوند و تعاملی را برقرار سازد و فلسفه سیاسی اسلامی را از سطح نظری به حوزه عملی و حل مشکلات آن مرتبط سازد. بر این اساس، اعتدال مدنی نه‌تنها باید به‌عنوان یک فضیلت اخلاقی، بلکه به‌مثابه هسته و مسئله اصلی فلسفه سیاسی اسلامی تلقی شود. این پژوهش با روش تحلیل متن و محتوا به فهم حوزه نظر و عمل فلسفه سیاسی اسلامی برآمده و به بررسی تحلیلی ادعای مورد نظر می‌پردازد.