Ma`rifat-e Siasi, Volume 7, Issue 1, No 13, Year 2025 , Pages 29-46

    Religious Democracy; Simple or Compound?

    Article Type: 
    Research
    Writers:
    ✍️ Seyed sajjad / Assistant Professor of culture and Islamic thought research center / sajjadizady@yahoo.com
    صدیقه صدیق تقی زاده / Ph.D Student in Imamites theology, University of Qur’an and Hadith
    Abstract: 
    The analysis of the kind of relationship between the components of the word ‘’religious democracy’’ has many effects on the nature of political system and way of managing it. If the combination of these two components is a kind of descriptive combination, religious democracy will have original identity, and thus, not only the democratic prestige of political system will not be in consistent with its religious prestige, but, it will also lead to establishing a kind of identity which is different from the political system in which democracy is based on the content of religion and is not borrowed from the West. Given this perception, people’s management in political system represents a special kind of democracy which, in addition to its being native and founded on the Qur’anic text, has the merits of democratic and theocratic systems and is free from the negative aspects which they have. In this political system, divine legitimacy and people’s acceptability are two sides of one coin and both of them are necessary for achieving a democratic political system. Considering this word combination as an adjunct composition implies accepting the idea of democracy which first appeared in the West and installing the religious content of this kind of government in Islamic system.
    چکیده و کلیدواژه فارسی (Persian)
    Title :«مردم سالاری دینی» مقوله ای بسیط یا مرکب؟
    Abstract: 
    تحلیل نوع ارتباط میان اجزاء مرکب واژه «مردم سالاری دینی»، می تواند آثار بسیاری بر ماهیت نظام سیاسی و کیفیت اداره‌ی آن داشته باشد. اگر ترکیب میان دو جزء این مرکب واژه، از قبیل ترکیب وصفی باشد، مردم سالاری دینی، دارای هویتی اصیل بوده و نه تنها حیثیت مردم سالاری نظام سیاسی با حیثیت دینی آن، در تنافی نخواهد بود، بلکه معرّف هویتی متمایز از نظام سیاسی است که مردم سالاری موجود در آن، مبتنی بر متن دین بوده و عاریت گرفته از نظام غرب نیست. بر اساس این قرائت، سنخ تدبیر مردم در نظام سیاسی، گونه ای خاص از مردم سالاری است که ضمن بومی بودن، و استناد به نصّ، از مزایای نظام های دموکراتیک و تئوکراتیک برخوردار بوده و از مضرّات آنان نیز مبرّاست. در این نظام سیاسی، مشروعیت الهی و مقبولیت مردمی، دو روی یک سکه بوده و در کنار هم، برای تحقّق نظام سیاسی مردم سالار ضروری می باشند. در حالی که قول به ترکیب اضافی برای این مرکب واژه،  مستلزم پذیرش خاستگاه مردم سالاری در غرب، و جای گزاری محتوای دینی برای این شکل از حکومت در نظام اسلامی است.
    References: 
    • نهج‌البلاغه، 1421ق، ترجمة فيض الاسلام، تهران، مؤسسة تأليفات فيض الاسلام ـ منشورات فقيه.
    • ابن‌ ابي الحديد، 1403ق، شرح نهج البلاغة، قم، كتابخانة آيت‌الله مرعشى نجفى.
    • اصفهاني، ابوالفرج، 1414ق، مقاتل الطالبيين، قم، شريف رضي.
    • ايزدهي، سيدسجاد، 1387، نظارت بر قدرت در فقه سياسي، قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامي.
    • بروجردي، حسين، 1371، جامع احاديث الشيعة، قم، مهر.
    • پازارگاد، بهاءالدين، 1359، تاريخ فلسفه‌ سياسي، تهران، زوار.
    • جلائي‌پور، حميدرضا، 1381،‌ جامعه‌شناسي جنبش‌هاي اجتماعي با تأكيد بر جنبش اصلاحي دوّم خرداد،‌ تهران، طرح نو.
    • جوان آراسته،‌ حسين،‌ 1379، مباني حكومت اسلامي،‌ قم،‌ دفتر تبليغات اسلامي.
    • حكمت، بيژن، 1373، «مردم‌سالاري و دين‌سالاري؛ پيرامون مباحثه درباره حكومت دموكراتيك ديني»، كيان،‌ ش21، ص16ـ23.
    • شرفي،‌ عبدالمجيد،‌ 1382،‌ عصري‌سازي انديشه ديني،‌ ترجمة محمد امجد، تهران،‌ ناقد.
    • عميد زنجاني‌، عباسعلي، 1362، مباني فقهي كليات قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران، تهران، جهاد دانشگاهي.
    • فررو، گوليلمو، 1370، حاكميت فرشتگان محافظ مدنيت، ترجمة عباس آگاهى، تهران، دفتر مطالعات سياسى و بين‌المللى وزارت امور خارجه.
    • فيض الاسلام، علي‌نقي، 1375، نهج البلاغه، تهران، فقيه.
    • كاتوزيان، ناصر، ‌1378،‌ گامي به سوي عدالت: مجموعه مقالات،‌ تهران: دانشكده حقوق و علوم سياسي دانشگاه تهران.
    • كليني، محمدبن يعقوب، 1367، كافي، قم، دار الكتب الاسلامية.
    • مجلسي، محمدباقر، 1403ق، بحار الانوار، بيروت، دار إحياء التراث العربي.
    • محمدي، منوچهر، 1380، «مردم‌سالاري ديني در نظام جمهوري اسلامي يا تئودموكراسي»، مجله دانشكده حقوق و علوم سياسي، ش 54، ص 137 – 158.
    • محمودي، محمدباقر، 1397ق، نهج‏السعادة، قم، مؤسسة اعلمى.
    • مطهري، مرتضي، 1378، پيرامون انقلاب اسلامي، تهران، صدرا.
    • موسوي خميني، سيدروح‌الله، 1378، صحيفه امام، تهران، مؤسسة تنظيم و نشر آثار امام خميني.
    • ـــــ ، 1379 ولايت فقيه (حكومت اسلامي)، تهران، مؤسسة تنظيم و نشر آثار امام خميني.
    • نبوي،‌ سيدعباس، 1379، ‌مردم‌سالاري در حاكميت اسلامي،‌ تهران،‌ تمدن و توسعه اسلامي.
    • وينسنت، اندرو، 1371، نظريه‌‌هاي دولت، ترجمة حسين بشيريه، تهران،‌ نشر نى.
    • بيانات مقام معظم رهبري khamenei.ir
    • ـ در تنفيذ رياست جمهوري ۱۱/۵/۱۳۸۰.
    • ـ در جمع كارگزاران نظام، 12/9/1379.
    • ـ در ديدار اعضاي مجلس خبرگان 23/12/1380، مندرج در: فصل‌نامه حكومت اسلامي، ش 23، ص25ـ 12.
    • ـ در نماز جمعه، 27/03/1362.
    Cite this article: RIS Mendeley BibTeX APA MLA HARVARD VANCOUVER

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    , Seyed sajjad, , .(2025) Religious Democracy; Simple or Compound?. Ma`rifat-e Siasi, 7(1), 29-46

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Seyed sajjad ; ."Religious Democracy; Simple or Compound?". Ma`rifat-e Siasi, 7, 1, 2025, 29-46

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    , S, , .(2025) 'Religious Democracy; Simple or Compound?', Ma`rifat-e Siasi, 7(1), pp. 29-46

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    , S, , . Religious Democracy; Simple or Compound?. Ma`rifat-e Siasi, 2025; 7(1): 29-46