Ma`rifat-e Siasi, Volume 3, Issue 2, No 6, Year 2025 , Pages 7-26

    A Review of Virtuous Ethics in Classical Political Philosophy

    Article Type: 
    Research
    Writers:
    Mahdi Omidi Noghlebari / Assistant professor of political sciences department, IKI / omidiman@iki.ac.ir
    Abstract: 
    Virtuous ethics in classical political philosophy correspond to normative and finalist types of ethics and concern such concepts like virtue and vice, boon and good, moral obligation, volitional act, voluntary agent, happiness, and perfection. Virtue-oriented ethical theories are centered on: purposefulness, emphasis on the righteous agent rather than mere act, the reliance of values on rational-natural values, the excellence of agent's intentions and motives, the superiority of wisdom over obligatory rules and the priority of moral examples. Virtuous ethics can be studied from four perspectives: historical, purposeful, pluralist or monistic, and religious or secular.
    چکیده و کلیدواژه فارسی (Persian)
    Title :تبیین اخلاق فضیلت در فلسفه سیاسی کلاسیک
    Abstract: 
    اخلاق فضیلت در فلسفه‌ی سیاسی کلاسیک، از سنخ اخلاق غایت گرا و هنجاری است و با مفاهیم اخلاقی چون فضیلت و رذیلت، خیر و خوبی، بایستی اخلاقی، فعل ارادی، فاعل ارادی، سعادت و کمال در ارتباط است. نظریه های اخلاقی فضیلت محور، از ویژگی غایت گرا بودن، تأکید بر عامل درستکار به جای صرف عمل، ابتنای ارزش ها بر ارزش های ذاتی عقلی، ممتاز بودن جایگاه نیّت و انگیزه های فاعل در آن، برتری حکمت بر قواعد الزامی و تقدم الگوها و اسوه های اخلاقی برخوردارند. همچنین اخلاق فضیلت را می توان از چهار منظر تاریخی، غایت گروی، وحدت یا کثرت گروی، دینی یا سکولار مورد بررسی قرار داد.
    References: 
    • ارسطو، سياست، ترجمة حميد عنايت، چ سوم، تهران، شرکت سهامي کتاب‌هاي جيبي، 1358.
    • ـــــ، اخلاق نيکوماخوس، ترجمة محمدحسين لطفي، تهران، طرح نو، 1378.
    • ارسطاطاليس، اخلاق نيکوماخوس، ترجمه ابوالقاسم پورحسيني، تهران، دانشگاه تهران، 1368.
    • افلاطون، مجموعه آثار، ترجمة محمدحسن لطفي و رضا کاوياني، تهران، خوارزمي، 1374.
    • اُلسون، رابرت جي، فلسفه اخلاق، پل ادواردز، ترجمة انشاء الله رحمتي، تهران، تبيان، 1378.
    • حسن سرور، ابراهيم، المعجم الشامل للمصلحات العلميه والدينيه، الجزء الثاني، بيروت، دارالهادي، 1429.
    • دورانت، ويل، تاريخ تمدن، ترجمة اميرحسين آريان‌پور، تهران، انقلاب اسلامي، 1365.
    • راولز، جان، نظريه عدالت، ترجمة محمدکمال سروريان و مرتضي بحراني، تهران، پژوهشگاه مطالعات فرهنگي و اجتماعي، 1387.
    • فرانکنا، ويليام کي، فلسفه اخلاق، ترجمة هادي صادقي، تهران، طه، 1376.
    • فروغي محمدعلي، سير حکمت در اروپا، تصحيح امير جلال‌الدين اعلم، تهران، البرز، 1375.
    • کاپلستون، فردريک، تاريخ فلسفه (از ولف تا کانت)، ترجمة اسماعيل سعادت و منوچهر بزرگمهر، چ سوم، تهران، علمي و فرهنگي (سروش)، 1380.
    • کاسيرر، ارنست، فلسفه و فرهنگ، ترجمة بزرگ نادرزاد، تهران، مرکز ايراني مطالعه فرهنگ‌ها، 1360.
    • کسنوفون، خاطرات سقراطي، ترجمة محمدحسن لطفي، تهران، خوارزمي، 1373.
    • گادامر، هانس گئورگ، مثال خير در فلسفه افلاطوني-ارسطويي، ترجمة حسن فتحي، تهران، حکمت، 1382.
    • محمدرضايي، محمد، تبيين و نقد فلسفه اخلاق کانت، قم، دفتر تبليغات اسلامي، 1379.
    • مصباح، محمدتقي، نقدو بررسي مکاتب اخلاقي، تحقيق و نگارش احمدحسين شريفي، قم، موسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره)، 1384.
    • مطهري، مرتضي، انسان در قرآن، مجموعه آثار، چ هشتم، تهران، صدرا، 1378.
    • موسوي خميني، سيدروح‌اله، چهل حديث، چ دوم، تهران، مؤسسه تنظيم و نشر آثار امام خميني، 1371.
    • نقيب زاده، مير عبدالحسين، فلسفه کانت، بيداري از خواب دگماتيسم، چ سوم، تهران، آگاه، 1374.
    Cite this article: RIS Mendeley BibTeX APA MLA HARVARD VANCOUVER

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Omidi Noghlebari, Mahdi.(2025) A Review of Virtuous Ethics in Classical Political Philosophy. Ma`rifat-e Siasi, 3(2), 7-26

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Mahdi Omidi Noghlebari."A Review of Virtuous Ethics in Classical Political Philosophy". Ma`rifat-e Siasi, 3, 2, 2025, 7-26

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Omidi Noghlebari, M.(2025) 'A Review of Virtuous Ethics in Classical Political Philosophy', Ma`rifat-e Siasi, 3(2), pp. 7-26

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Omidi Noghlebari, M. A Review of Virtuous Ethics in Classical Political Philosophy. Ma`rifat-e Siasi, 2025; 3(2): 7-26